رهروان ولایت

پای  سخن  ملا  صدرای  شیرازی  ره  :  هدیه به روح طیبه اش صلوات .                                                                                                                                                                                              تو  خدای  منی !                                                                                                                                                                                                                                                                        خداوند  بی  نهایت  است  و لا مکان  و  بی  زمان !                                                                                                                                                                                                                               اما  به  قدر  فهم  تو  کوچک  می  شود و  به  قدر  نیاز  تو ، فرود  می  آید  و  به  قدر  آرزوی  تو ، گسترده  می  شود و  به  قدر  ایمان  تو،  کار  ساز  می شود و  به  قدر  نخ  پیر  زنان  دوزنده ،  باریک  می شود !        پدر می  شود  یتیمان  را و  مادر ،                                                                                                                                                                                                                                                برادر  می  شود  محتاجان  برادری  را ،                                                                                                                                                                                                                                      همسر  می  شود بی همسر ماندگان  را  ،                                                                                                                                                                                                                                           طفل می  شود  عقیمان را ،                                                                                                                                                                                                                                                          امید  می  شود  نا امیدان  را ،                                                                                                                                                                                                                                                          راه  می  شود گمگشتگان  را ، نور  می  شود  در تاریکی  ماندگان  را ، شمشیر  می  شود  رزمندگان  را  ، عصا  می  شود  پیران  را  ، عشق  می  شود  محتاجان  به  عشق  را  ، خداوند همه  چیز  می  شود  همه  کس  را  ! به  شرط اعتقاد  !  به شرط  پاکی  دل !   به شرط طهارت  روح  ! به  شرط  پرهیز  از  معامله  با ابلیس  ! بشویید  قلبهایتان  را  از  هر  احساس  ناروا  ! و  مغزهایتان  را  از  هر  اندیشه ی خلاف  ! و  زبانهایتان  را  از  هر گفتار  ناپاک  ! و  دست  هایتان  را  از  هر آلودگی  در بازار ! و  بپرهیزید  از ناجوانمردی  ها  ،  ناراستی  ها  ، نامردمی  ها ! جنین  کنید  تا  ببینید  خداوند  چگونه  بر  سر  سفره ی شما  با  کاسه  ای  خوراک  و  تکه  ای  نان  می  نشیند  ! در  دکان  شما  ، کفه  های  ترازویتان  را  میزان  می کند ! ود  در کوچه  های  خلوت  شب با  شما آواز  می  خواند ! مگر  از  زندگانی  چه  می  خواهید  که  در خدایی خدا  ،  یافت  نمی  شود ؟ ! نشریه خانه خوبان . شماره 26 . موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره . قم .

بسم رب الشهداء و الصديقین

در هنگام کوچ قران را گشودم و حاصلش اين است كه زينت بخش احوالنا اين حقير شد:

ان ا… اشتری من المومنين انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه

آن كس كه تو را شناخت جان را چه كند

فرزند و عيال و خان و مال را چه کند

ديوانه كه هر دو جهانش بخشى

ديوانه تو هر دو جهان را چه کند

خداى را شكر كه به ما توفيق رهروی راهش را اعطا فرمود كه اگر او عنايتى نمى كرد ما جسمى كوچک در بيابان پر فريب كه مارهايش هر لحظه به رنگى طمع بلعيدن ما را دارند چه مى كرديم عاشقان روی يار به گرد او مى چرخند و مى سوزند و ما سوختگان راه امامتيم.اينک هنگام عاشوراست و خون و پيام با هم انسانها را مى خوانند و جبهه جلسه امتحانى است به گستردگى همه ميدانهاى كارزار و پهنای همه تاريخ كه در اين جلسه نخست خود را مى آزمائيم كه چند مرده حلاجيم و به خودشناسى نائل مى گرديم و خدا ايمان اگر خواند به لقائش مى شتابيم كه آه چه زيباست ديدار او… كه در همه جا هست و ما از او دوريم وچه بى حيا و بى معرفتيم که يار از من نزديكتر به من است و اين عجيبتر كه من از وی دورم.

دوست دارم برخيزم اين حديث نوشته شود: من طلبنى وجدنى و من وجدنى عرفنى و من عرفنى احبنى و من احبنى عشقتى عشقته ومن عشقته قتاته. جانا به خرابات آى تا لذا جان بينى جان را چه خوشى باشد هم صحبت جانانه چه زيباست از خود جدا شدن در لحظات اوج با او بودن. خدايا اين چه حكايتى است كه ايران را يكباره تكان دادى، مگرنه اينكه هر چه داريم از تو داريم و گوهرى كه تو ما را اندكى لايق داشتى و به ما نا اهلان دادى تا ما را اهل كند گوهر شب چراغى، پير مرادى كه چراغ در كوچه هاى ظلمانى گرفت و ما را به رهبرى بنام روح خدا، امام خمينى، اين شب زنده دار روز فرياد، عليه مستكبران همه تاريخ و فرعونيان و بلعم با عورهاى همه زمانها و همه مكانها، و واى بر ما اگر بدون عشق او بميريم كه اگر مرديم اعمالمان ضايع است. برادران و خواهرانم اين مرد الهى را بشناسيد، بشناسيد، بشناسيد و ارج نهيد كه هر چند قطره دريا را نمى شود محک زد. اينک زمان پر و بال زدن تا كوى دوست فرا رسيده پس سبكبال به پرواز در مى آیيم. خدايا بر ما منت نهادى كه گفتيم: الهم اجعلنى من جندک واجابتمان نمودى، چگونه شكران اين نعمت را بجاى مى آوريم بجز با خونمان و گوشتمان و پوستمان كه همه اينها از ما نيست كه بر تو منت گذاريم و اينها همه از توست، پس اليه راجعون و ما انا ا…ئیم . برادران و خواهرانم؛ با تقوی و دعا و آگاهى و شب زنده دارى از خود جدا نشويد، و به سوی او اوج گيريد از گرفتاريها و مصائب مهراسيد كه دنيا ميدانگاه آزمايش است ر رو سياهيم اگر در اين پهنه مردود شويم. در طریقت پيش سالک هر چه آيد خير اوست در صراط مستقيم دل كسى گمراه نيست .

بر در میخانه رفتن كاربزرگان بود

خود فروشان را به كوی مي فروشان راه نيست

بار خدايا دهانهای کثيفى به مقام و رهبرمان و ولايت فقیه توهین كرده و مى كنند، آنها را درهم شكن. خواهران مسلمان ايرانى اسلام تعارف بردار نيست اگر مى گوئی مسلمانی حجاب يکى از قوانین اسلام است اگر رعايت نكنى در مسلمانى تو شک است، اين پوشش مقاومت و حديث خون فاطمه (س) و فرياد انقلاب زينب و ام كلثوم و سرود نيايشهاى خدیجه و سنگر دفاعي انقلاب اسلامى و پاسدار تقوى خودت و كيان اسلام را حفظ كن. خدايا برما رحم كن و لحظه ای ما را به خودمان وامگذار، توفیق قدردانى از نعمتهايت و پیروى از نايب امام زمان، روح خدا، جان جانان، خورشيد تابان، امام خمينى را به ما عطا فرما.

الهم اجعل محيا محمد و آل محمد و مماتى ممات محمد وآل محمد

معلم توفيق يافته سيد احمد هاشمى – 61/2/12

وصیت نامه شهید ابراهیم هادی

بسم رب الشهداء و الصدیقین

اگر چه خود را بیشتر از هر کس محتاج وصیت و پند و اندرز می‌دانم، قبل از آغاز سخن از خداوند منان تمنّا می‌کنم قدرتی به بیان من عطا فرماید که بتوانم از زبان یک شهید‌، دست به قلم ببرم چرا که جملات من اگر لیاقی پیدا شد و مورد عفو رحمت الهی قرار گرفتم و توفیق و سعادت شهادت را پیدا کردم، به عنوان پرافتخارآفرین وصیای شهید خوانده می‌شود.

خدایا تو را گواه می‌گیرم که در طول این مدت از شروع انقلاب تاکنون هر چه کردم برای رضای تو بوده و سعی داشتم همیشه خود را مورد آزمایش و آموزش در مقابل آزمایش‌ها قرار دهم.

امیدوارم این جان ناقابل را در راه اسلام عزیز و پیروزی مستضعفین بر متکبرین بپذیری.

خدایا هر چند از شکستگی‌های متعدد استخوان‌هایم رنج می‌برم،‌ ولی اهمیتی نمی‌دادم؛ به خاطر این‌که من در این مدت چه نشانه‌هایی از لطف و رحمت تو نسبت به آن‌هایی که خالصانه و در این راه گام نهاده‌اند، دیده‌ام.

خدایا،‌ ای معبودم و معشوقم و همه کس و کارم، نمی‌دانم در برابر عظمت تو چگونه ستایش کنم ولی همین قدر می‌دانم که هر کس تو را شناخت، عاشقت شد و هر کس عاشقت شد، دست از همه چیز شسته و به سوی تو می‌شتابد و این را به خوبی در خود احساس کردم و می‌کنم.

خدایا عشق به انقلاب اسلامی و رهبر کبیر انقلاب چنان در وجودم شعله‌ور است که اگر تکه‌تکه‌ام کنند و یا زیر سخت‌ترین شکنجه‌ها قرار گیرم، او را تنها نخواهم گذاشت.

و به عنوان یک فردی از آحاد ملت مسلمان به تمامی ملت خصوصاً مسئولین امر تذکر می‌دهم که همیشه در جهت اسلام و قرآن بوده باشید و هیچ مسئله و روشی شما را از هدف و جهتی که دارید، منحرف ننماید.

دیگر این که سعی کنید در کارهایتان نیت خود را خالص نموده و اعمالتان را از هر شرک و ریا، حسادت و بغض پاک نمایید تا هم اجر خود را ببرید و هم بتوانید مسئولیت خود را آن‌چنان که خداوند، اسلام و امام می‌خواهند، انجام داده باشید این را هرگز فراموش نکنید تا خود را نسازیم و تغییر ندهیم، جامعه ساخته نمی‌شود.

والسلام و علیکم و رحمه الله و برکاته

ابراهیم هادی‌پور

مقدمه

امام علي ‌بن موسي‌الرضا عليه‌السلام هشتمين امام شيعيان از سلاله پاك رسول خدا و هشتمين جانشين پيامبر مكرم اسلام مي‌باشند.

ايشان در سن ٣٥ سالگي عهده‌دار مسئوليت امامت ورهبري شيعيان گرديدند و حيات ايشان مقارن بود با خلافت خلفاي عباسي كه سختي‌ها و رنج بسياري رابر امام رواداشتند و سر انجام مامون عباسی ايشان رادرسن ٥٥ سالگی به شهادت رساند.دراين نوشته به طور خلاصه, بعضی ازابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی می نماييم.

نام ،لقب و كنيه امام :

نام مبارك ايشان علي و كنيه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترين لقب ايشان «رضا» به معناي «خشنودي» مي‌باشد. امام محمدتقي عليه‌السلام امام نهم و فرزند ايشان سبب ناميده شدن آن حضرت به اين لقب را اينگونه نقل مي‌فرمايند : خداوند او را رضا لقب نهاد زيرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمين از او خشنود بوده‌اند و ايشان را براي امامت پسنديده اند و همينطور ( به خاطر خلق و خوي نيكوي امام ) هم دوستان و نزديكان و هم دشمنان از ايشان راضي و خشنود بود‌ند.

يكي از القاب مشهور حضرت « عالم آل محمد » است . اين لقب نشانگر ظهور علم و دانش ايشان مي‌باشد.جلسات مناظره متعددی که امام با دانشمندان بزرگ عصر خويش, بويژه علمای اديان مختلف انجام داد و در همه آنها با سربلندی تمام بيرون آمد دليل کوچکي براين سخن است، که قسمتي از اين مناظرات در بخش « جنبه علمي امام » آمده است. اين توانايي و برتري امام, در تسلط بر علوم يكي از دلايل امامت ايشان مي‌باشد و با تأمل در سخنان امام در اين مناظرات, كاملاً اين مطلب روشن مي‌گردد كه اين علوم جز از يك منبع وابسته به الهام و وحي نمي‌تواند سرچشمه گرفته باشد.

پدر و مادر امام :

پدر بزرگوار ايشان امام موسي كاظم (عليه السلام ) پيشواي هفتم شيعيان بودند كه در سال ١٨٣ ه.ق. به دست هارون عباسي به شهادت رسيدند و مادرگراميشان « نجمه » نام داشت.

تولد امام :

حضرت رضا (عليه السلام ) در يازدهم ذيقعده‌الحرام سال ١٤٨ هجري در مدينه منوره ديده به جهان گشودند. از قول مادر ايشان نقل شده است كه : هنگامي‌كه به حضرتش حامله شدم به هيچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمي‌كردم و وقتي به خواب مي‌رفتم, صداي تسبيح و تمجيد حق تعالي وذکر «لااله‌الاالله» رااز شكم خود مي‌شنيدم, اما چون بيدار مي‌شدم ديگر صدايي بگوش نمي رسيد. هنگامي‌كه وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمين نهاد و سرش را به سوي آسمان بلند كرد و لبانش را تكان مي‌داد؛ گويي چيزي مي‌گفت.

نظير اين واقعه, هنگام تولد ديگر ائمه و بعضي از پيامبران الهي نيز نقل شده است, از جمله حضرت عيسي كه به اراده الهي در اوان تولد, در گهواره لب به سخن گشوده و با مردم سخن گفتند كه شرح اين ماجرا در قرآن كريم آمده است.

زندگي امام در مدينه :

حضرت رضا (عليه السلام) تا قبل از هجرت به مرو در مدينه زادگاهشان، ساكن بودند و در آنجا در جوار مدفن پاك رسول خدا و اجداد طاهرينشان به هدايت مردم و تبيين معارف ديني و سيره نبوي مي پرداختنند. مردم مدينه نيز بسيار امام را دوست مي داشتند و به ايشان همچون پدري مهربان مي نگريستند.تا قبل ازاين سفر با اينکه امام بيشترسالهای عمرش را درمدينه گذرانده بود, اما درسراسرمملکت اسلامي پِيروان بسياری داشت که گوش به فرمان اوامر امام بودند.

امام در گفتگويي كه با مامون درباره ولايت عهدی داشتند، در اين باره اين گونه مي فرمايند: همانا ولايت عهدی هيچ امتيازي را بر من نيفزود. هنگامي كه من در مدينه بودم فرمان من در شرق و غرب نافذ بود واگرازکوچه های شهر مدينه عبورمي کردم, عزيرتراز من كسي نبود . مردم پيوسته حاجاتشان را نزد من مي آوردند و كسي نبود كه بتوانم نياز او ر ا برآورده سازم, مگر اينكه اين كار را انجام مي دادم و مردم به چشم عزيز و بزرگ خويش، به من مى نگريستند.

امامت حضرت رضا (عليه السلام ) :

امامت و وصايت حضرت رضا (عليه السلام ) بارها توسط پدر بزرگوار و اجداد طاهرينشان و رسول اكرم (صلي الله وعليه واله )اعلام شده بود. به خصوص امام كاظم (عليه السلام ) بارها در حضور مردم ايشان را به عنوان وصي و امام بعد از خويش معرفي كرده بودند كه به نمونه‌اي از آنها اشاره مي‌نمائيم.

يكي از ياران امام موسي كاظم (عليه السلام ) مي‌گويد ما شصت نفر بوديم كه موسي بن‌جعفر به جمع ما وارد شد و دست فرزندش علي در دست او بود. فرمود : آيا مي‌دانيد من كيستم ؟ گفتم: تو آقا و بزرگ ما هستي. فرمود : نام و لقب من را بگوئيد. گفتم : شما موسي بن جعفر بن محمد هستيد . فرمود : اين كه با من است كيست ؟ گفتم : علي بن موسي بن جعفر. فرمود : پس شهادت دهيد او در زندگاني من وكيل من است و بعد از مرگ من وصي من مي باشد. در حديث مشهوری نيزکه جابر از قول نبى ‌اكرم نقل مي‌كند امام رضا (عليه السلام ) به عنوان هشتمين امام ووصي پيامبر معرفي شده‌اند. امام صادق (عليه السلام ) نيز مكرر به امام كاظم مي‌فرمودند كه عالم‌ آل‌محمد از فرزندان تو است و او وصي بعد از تو مي‌باشد.

ولايت عهدي :

باري ، چون حضرت رضا (عليه السلام ) وارد مرو شدند, مأمون از ايشان استقبال شاياني كرد و در مجلسي كه همه اركان دولت حضور داشتند صحبت كرد و گفت : همه بدانند من در آل عباس و آل علي (عليه السلام ) هيچ كس را بهتر و صاحب حق‌تر به امر خلافت از علي‌بن‌موسي‌رضا (عليه السلام ) نديدم. پس از آن به حضرت رو كرد و گفت تصميم گرفته‌ام كه خود را از خلافت خلع كنم و آنرا به شما واگذار نمايم. حضرت فرمودند اگر خلافت را خدا براي تو قرار داده جايز نيست كه به ديگري ببخشي و اگر خلافت از آن تو نيست ، تو چه اختياري داري كه به ديگري تفويض نمايي. مأمون بر خواسته خود پافشاري كرد و بر امام اصرار ورزيد. اما امام فرمودند :‌هرگز قبول نخواهم كرد. وقتي مأمون مأيوس شد گفت پس ولايت عهدي را قبول كن تا بعد از من شما خليفه و جانشين من باشيد. اين اصرار مأمون و انكار امام تا دو ماه طول كشيد و حضرت قبول نمي‌فرمودند و مي‌گفتند : از پدرانم شنيدم, من قبل از تو از دنيا خواهم رفت و مرا با زهر شهيد خواهند كرد و بر من ملائك زمين و آسمان خواهند گريست و در وادي غربت در كنار هارون ‌الرشيد دفن خواهم شد. اما مأمون بر اين امر پافشاري نمود تا آنجاكه مخفيانه و در مجلس خصوصي حضرت را تهديد به مرگ كرد. لذا حضرت فرمودند : اينك كه مجبورم, قبول مي‌كنم به شرط آنكه كسي را نصب يا عزل نكنم و رسمي را تغيير ندهم و سنتي را نشكنم و از دور بر بساط خلافت نظرداشته باشم . مأمون با اين شرط راضي شد. پس از آن حضرت, دست را به سوي آسمان بلند كردند وفرمودند : خداوندا ! تو مي‌داني كه مرا به اكراه وادار نمودند و به اجبار اين امر را اختيار كردم؛ پس مرا مؤاخذه نكن همان گونه كه دو پيغمبر خود يوسف و دانيال را هنگام قبول ولايت پادشاهان زمان خود مؤاخذه نكردي. خداوندا عهدي نيست جز عهد تو و ولايتي نيست مگر از جانب تو, پس به من توفيق ده كه دين تو را برپا دارم و سنت پيامبر تو را زنده نگاه دارم. همانا كه تو نيكو مولا و نيكو ياوري هستي .

مختصري از كلمات حكمت‌آميز امام :

امام فرمودند : دوست هركس عقل اوست و دشمن هركس جهل و ناداني و حماقت است.

امام فرمودند : علم و دانش همانند گنجي مي‌ماند كه كليد آن سئوال است, پس بپرسيد. خداوند شما را رحمت كند زيرا در اين امرچهار طايفه داراي اجر مي‌باشند :

١- سئوال كننده           ٢- آموزنده

٣- شنونده                  ٤- پاسخ دهنده

شهادت امام :

در نحوه به شهادت رسيدن امام نقل شده است كه مأمون به يكي از خدمتکاران خويش دستور داده بود تا ناخن‌هاي دستش را بلند نگه دارد و بعد به او دستور دادتا دست خود را به زهر مخصوصي آلوده كند و در بين ناخن‌هايش زهر قرار دهد و اناري را با دستان زهر‌آلودش دانه كند و او دستور مأمون را اجابت كرد. مأمون نيز انار زهرآلوده را خدمت حضرت گذارد و اصرار كرد كه امام ازآن انار تناول کنند.اما حضرت از خوردن امتناع فرمودند و مأمون اصرار كرد تا جايي‌كه حضرت را تهديد به مرگ نمود و حضرت به جبر, قدري از آن انار مسموم تناول فرمودند. بعد از گذشت چند ساعت زهر اثر كرد و حال حضرت دگرگون گرديد و صبح روز بعد در سحرگاه روز ٢٩ صفر سال ٢٠٣ هجري قمري امام رضا ( عليه السلام ) به شهادت رسيدند .

تدفين امام :

به قدرت و اراده الهي امام جواد ( عليه السلام ) فرزند و امام بعد از آن حضرت به دور از چشم دشمنان,  بدن مطهر ايشان را غسل داده وبر آن نماز گذاردند و پيکر پاك ايشان با مشايعت بسياري از شيعيان و دوستداران آن حضرت در مشهد دفن گرديد و قرنهاست كه مزار اين امام بزرگوار مايه بركت و مباهات ايرانيان است.

انسان

چه بخواهد یا نخواهد،

بداند یا نداند،

راهی را خواهد پیمود.

حال اگر این راه که از درون نشأت گرفته و بیرون را هدایت می‌کند، از بیرون جان انسان ساخته و پرداخته شده باشد،

درون و بیرون هر دو بیرونی می شوند و از یک آبشخور سیراب می‌شوند و در این صورت یک دور همیشگی مثل حمار طاحونه برای او باقی می‌ماند و هر وقت چشمان خود باز کند یا قدری جلوتر است یا قدری عقب‌تر یا همان جای سابق ایستاده است،

این روند به کجا می‌انجامد؟

خاطر جمع باشید به هیچ جا؟

اگر بنده‌ی خدا هستیم باید جان خود را از قید و بند رها کنیم.

جان صاحب دارد، راه بلد دارد، خدم و حشم دارد، او را بالا می‌برند از شراب طهور مثل خیک پرش می‌کنند پایینش می‌فرستند و سبک‌بال و آسوده در کمال آرامش بیرون را هدایت می‌کند.

در تغذیه معنوی به خلاف مادی هر چه انسان بیش‌تر بخورد سبک‌تر می‌شود و به آرامی بالا می‌رود عده‌ای از ملائکه ملازم انبیاء و اولیا دایم گوش بفرمانند ببینند مولایشان به کدام سوی اشاره می‌کنند و کدام جان را باید بگیرند و ببرند و بشویند و عطرآگین کنند و لباس پاکیزه بپوشانند سیراب از حوض کوثر کنند،

نمی‌بینی بدون استثنا هر وقت یاد ولیّ خدا می‌کنی اگر شده یک آن،
همه‌ی غمهای تو برطرف می‌شود و سبک می‌شوی و با تکرار یاد او دیگر از هر کسی که به یاد غیر او و خدای اوست گریزان هستی اگر نچشیده‌ای خداوند تو را بچشاند و اگر چشیدی به قول خواجه شیراز:

غنیمت دان و می خور در گلستان که گل تا هفته‌ی دیگر نباشد