رهروان ولایت

ژله‌ای نباش که اندازه‌ی هر پیاله‌ای بشوی و راحت میلت کنند

و البته گِله‌ای هم نباش که از زمین و زمان، زن و مرد، پیر و جوان، رئیس و مرئوس، شاکی و گله‌مندی.

تله‌ای هم مباش که پای دیگران در تو گیر کند و گرفتار تو شوند،

فلشی باش که دیگران راهشان را به تو پیدا کنند و از پیچ و خم‌های آن مطلع شوند و بدون خطر به مقصد برسند.

چلّه‌ای نباش که با تو تیر بر جان این و آن بزنند و دوست و دشمن تو را به کار گیرند.

پله‌ای باش که اگر یکی را طی کنند نیازی به دومی نباشد،در پله‌ی اول خدا را اثبات کن و خود را نفی.

قله‌ای باش که احدی نتواند پا بر فراز تو نهد،

فله‌ای باش مگذار تو را جدا کنند و خواص ببرند و عوام حسرت خورند.

غله‌ای باش که با هر مزاج تو را سازگار بینند و

الهه‌ای باش که دوست و دشمن تو را غم‌خوار خود دانند و شیدائیت را برای هم‌دیگر تعریف نمایند،

کله‌ای نباش که دست نخورده و به قول معروف آک‌آک تحویل مرده شور بدهند و هزاران چیز دیگر باش و هزاران چیز دیگر نباش که همه در یک باش و نباش جمع است:

عاقل و عاقله‌ای باش و جاهل و جاهله‌ای، نباش
گفتم که الف گفت دگر، گفتم هیچ. در خانه اگر کس است یک حرف بس است.

نکته ای از هزاران نکته استاد محمد مهدی شیروی